Recenzja filmu

Halloween 5: Zemsta Michaela Myersa (1989)

Końcówka "Halloween 4" dała możliwość zupełnie nowego toru na rozwój serii. Twórcy okazali się jednak pamiętliwymi osobami. Zakorzeniona w ich umysłach klapa z wprowadzaniem innowacji przy okazji "Sezonu czarownic" spowodowała tym razem powściągliwość we wszelkich nowościach. Na szczęście więc po raz kolejny dostajemy atak Michaela Myersa. Ma on miejsce rok po wydarzeniach z poprzedniego obrazu. Piątka rozpoczyna się wydarzeniami z końcówki czwórki. Myers zostaje wielokrotnie postrzelony. Udaje mu się jednak zbiec w górę rzeki. Tam przygarnia go pewien farmer. Myers na skutek odniesionych ran zapada w śpiączkę. Budzi się rok później i postanawia raz jeszcze zapolować na swą siostrzenicę Jamie... Ogólnie część piątą ogląda się przyjemnie. Historia jest ciekawa i może wciągnąć. Co prawda nie czyni tego w takim stopniu jak czwóreczka, niemniej seans mi się nie dłużył. Poza tym mocnymi stronami są elementy techniczne. Z bardzo dobrej strony zaprezentowali się odtwórcy głównych ról. Donald Pleasence jako dr Loomis wypadł jak zawsze niezawodnie. Z przyjemnością patrzy się na jego poczynania. Danielle Harris też udowodniła, że potrafi zagrać przekonująco. Po raz drugi w roli Jamie sprawdziła się znakomicie. Nie tylko aktorstwo pcha ten film naprzód. Muzyka też jest bardzo dobra. Od początku serii ten punkt trzymał wysoki poziom. Tradycja została podtrzymana, a w ścieżce dźwiękowej słychać nawet nowe utwory. Kompozycje dobrze uzupełniają rozgrywające się wydarzenia i są jednym z czynników stanowiących mocny klimat tego filmu. Plusem "Halloween 5" jest też kilka zapadających w pamięć scen. Mam na myśli sekwencje rozgrywające się w domu rodzinnym Myersów. W nich na pierwszy plan wysuwa się scena, gdy Jamie prosi Michaela o zdjęcie maski. Morderca natomiast spełnia prośbę siostrzenicy. Ujęcie z pozoru niby nic nie wnoszące, ale jednak niezwykle ważne. Takie epizody dowodzą bowiem, że Myers jest w stanie jednak coś odczuwać. To odróżnia go od zimnego, zaprogramowanego tylko na rzeź robota, jakim jest przykładowo Jason. Ujęcie to udowadnia, że Michael jest jednak człowiekiem i stanowi jeden z ciekawszych momentów życiorysu zamaskowanego mordercy. Sam Michael też wypada dobrze. Jego ruchy są płynniejsze niż w "Halloween 4", maska też wygląda lepiej. Jednak "Zemsta..." nie jest pozbawiona wad. Film ma trzy główne mankamenty. Pierwszym z nich historia z farmerem. Przygarnia on Myersa na cały rok. Czyni to pomimo faktu, że na początku nieznajomy chciał go udusić. Później nie przeszkadza mu fakt, że Michael zapada w śpiączkę i przez cały rok nie pisnął o tym nikomu słowem. Trochę to naciągane. Również nagłe zbudzenie się mordercy jest dziwne. Cóż, widać organizm Myersa, niczym szwajcarski zegarek, odmierza datę święta Halloween. Poza tym ten dzień jest dla niego tym, czym pełnia dla wilkołaka. Wracają mu wtedy wszystkie siły i natychmiast odzyskuje zdrowie. Ok, niech będzie. Drugim minusem są nowe zdolności Jamie. Na skutek wydarzeń z poprzedniego filmu zyskała umiejętność wnikania w umysł Michaela. Ten pomysł w ogóle nie przypadł mi do gustu. Trzecią i ostatnią wadą jest pojawienie się tajemniczego osobnika w czarnej pelerynie. Z tego powodu nie spodobało mi się też zakończenie. Jednak tożsamość tej postaci wychodzi na jaw dopiero w "Halloween 6". Za pierwszym razem może więc być Wam ona obojętna i nie zaklasyfikujecie jej jako mankament. "Halloween 5: Zemsta Michaela Myersa" to dobra kontynuacja. Nie jest pozbawiona wad, jednak godnie kontynuuje historię zamaskowanego mordercy z Haddonfield. Sympatykom Myersa obraz ten powinien przypaść do gustu. Mi się podobał i uważam go za dobry horror.